Je eerste verwachting is de beste: de Regel van Simpson is gebaseerd op het integreren van kwadratische interpolatiepolynomen: je verdeeld het interval eerst in deelintervallen en in elk deelinterval wil je een tweedegraadsfunctie maken die goed bij de gegeven functie past en zo'n functie is inderdaad door drie punten bepaald. Je gebruikt de eindpunten en het middelpunt van elk interval en zo lijkt het achteraf of je een even aantal intervallen hebt genomen. Je kunt aan de formule natuurlijk zien wat de oorspronkelijke eindpunten waren en wat de middelpunten zijn.
Zie Wikipedia: regel van Simpson
kphart
zondag 20 november 2016