Ik begrijp niet waarom je moet eisen dat a=
b.Daarom begrijp ik de regel daarna niet goed.Waarom heb je niet voor zowel a als b p keuzes, dus de keuzes 1,2,...,p-1, dus in totaal zijn er dan p^2 mogelijke polynomen. Ik heb als voorbeeld F_3 genomen om het beter te begrijpen:
Je hebt dan toch voor a en b de keuze uit {0,1,2}, dus zijn er 3^2=9 mogelijke polynomen.Maar als ik de mogelijkheden uitschrijf dan krijg ik zes mogelijkheden,
a=0 en b=0
a=0 en b=1
a=0 en b=2
a=1 en b=1
a=1 en b=2
a=2 en b=2
Ik begrijp nu waar ik de denkfout maak.
Groetjes,
Viky
viky
10-3-2005